گذرنامه بیومتریک یا گذرنامه زیست‌سنجشی، ترکیبی از داده‌های سنتی روی کاغذ مانند تصویر و نام و نیز داده‌های دیجیتالی زیست‌سنجی یا بیومتریک مانند اثر انگشت، رنگ و طرح اسکن قرنیه و یک نسخه دیجیتال از تصویر دارنده گذرنامه، کارگذاشته‌شده درون یک ریزتراشه، ای‌ای‌پی‌رام است که خود ریزتراشه و حافظه مربوطه درون جلد گذرنامه قرار گرفته است. تمامی این داده‌بندی برپایه مدرک ایکائو، استاندارد شده است]
گذرنامه الکترونیک تنها یک ریزتراشه نسبت‌به گذرنامه‌های پیشین درخود داشته که جعل و تقلب در آن را بشدت محدود می‌کند و درمقابل هزینه و قیمت تمام‌شده گذرنامه بشدت افزایش می‌یابد
تمامی کشورهای اروپایی عضو حوزه شنگن و سایر کشورهای انجمن تجارت آزاد اروپا، برای شهروندان خود که قصد خروج از اروپا و سفر به کشورهای دیگر همچون ایالات متحده آمریکا، استرالیا و غیره را دارند، پس‌از انگشت‌نگاری و ثبت داده‌های فردی و زیستی، گذرنامه بیومتریک صادر می‌کند. هزینه هر گذرنامه در کشورهای مختلف شنگن متفاوت و بسته به‌قوانین کشوری از ۶۰ تا ۱۵۰ یورو در تغییر است بسیاری‌از کشورهای پیشرفته و درحال توسعه آسیا بغیراز هندوستاننیز دارای گذرنامه الکترونیک هستند
ایران نیز ازسال ۲۰۱۱ آغازبه صدور گذرنامه بیومتریک نموده‌است